Mamy od kilku lat zwyżkowy trend publikacji nowych książek. Może ilościowo literatury światowej nie jest najlepiej, ale za to pod względem rodzimych tytułów jest super. Tyle... że taki stary pierdziel jak ja, wychowany może nie na dobrej literaturze, ale wymagającej od czytelnika czy to jakiejś wiedzy czy zaangażowania, nie jest tą mnogością tytułów usatysfakcjonowany. Z dziką rozkoszą pojeździłbym sobie po polskich tuzach mojego ulubionego gatunku science fiction, ale nie mam po kim ;] Raptem kilka nazwisk, które na dodatek nie powodują wypieków na twarzy na hasło "nowa książka X". Mamy za to od groma i ciut ciut pisarzy fantasy. Jakości jednak nie można oczekiwać. Choć w tym gronie jeżeli nie pod względem fabularnym to warsztatowym można znaleźć coś interesującego. Jako fan m.in. Isaaca Asimova nigdy specjalnie nie przykładałem dużej wagi do jakości pióra, za to do zawartej koncepcji już tak. Im lepszy pomysł, im bardziej złożony tym bardziej byłem szczęśliwszy. Dotyczy to też głównego nurtu, z którym zaznajamiam się na własną rękę od końca lat 90tych kiedy coraz rzadziej z obcojęzycznej fantastyki zaczęło trafiać pozycji na półki księgarń. Lubię fantastykę, ale wtórności czy rozdmuchiwania słabego pomysłu do kilkuset stron czy tomów zwyczajnie nie znoszę. Szkoda mi i pieniędzy i czasu.
Po kilku latach obcowania z mainstreamem doszedłem do smutnego odkrycia, że jestem zwyczajnie za głupi na odbiór wielkiej literatury (czy jak kto chce wysokiej kultury). Nie pomógł w tym krótkotrwały romans z filologią polską. Choć cieszy mnie, że ktoś jeszcze celuje w lotne umysły. A jak wygląda sprawa z beletrystyką adresowaną do everymena? Słabiutko. Oj słabiutko. Doszedłem do wniosku, że tłumaczy się na rynek polski tylko głośne tytuły, a mniej znanych, ale znakomitych twórców już nie. Pomija się ich wskazując na ogół względy ekonomiczne, Moim zdaniem tylko po to, by nasze tuzy nie zbierały cięgów od takich malkontentów jak ja. Owszem jest większa szansa niż w fantastyce na naprawdę porządną powieść z interesującą historią i dobrze napisaną, ale ich autorzy dożywają powoli swoich dni.
Czy mogę narzekać, że jest tak słabo bo pisarz prócz oswajania swojego demona musi jeszcze utrzymać siebie i nierzadko rodzinę i zwyczajnie chałturzy rozmieniając swój talent, doświadczenie na drobne. Dosłownie na drobne. Dodatkowo jest jeszcze obarczony dodatkową robotą, korektą własnej powieści. To też kosztuje... w zasadzie tyle samo co napisanie książki.
Pisałem jakiś czas temu, że wyzbywam się książek. O dziwo po tym wpisie, znalazło się parę osób chętnych do wzięcia pod swoje strzechy makulaturę. Jednak nikt, ale to nikt nie chciał książek polskich pisarzy (które dostaję po dziś dzień). Pomijam książki Wiesława Myśliwskiego czy Jacka Natansona, które zostały mi niemal wyrwane z rąk ;] Innych pisarzy nie wspomnę, bo jakoś głupio mi pisać, że taki czy owaki znalazł swoje miejsce w śmietniku.
